ç@r$ı~ Sensız qecen Her qeceye Kar$ı.!

Üzerimde puslu bir gecenin ardı. Nerde olduğumun farkında değil gibiyim. Odamı kuşatan SİYAH-BEYAZ posterler içilmiş sigaralar, gazete küpürleri ve en önemlisi yokluğun. Bir haftanın 6 akşamı senden uzak bu bedenle mücadeleler içindeyim. Elimden gelse saatleri veto edeceğim, elimden gelse günleri yerle bir edeceğim, elimden gelse BEŞİKTAŞ hariç bu kentin ipini birerbirer çekeceğim.

Yokluğun sessiz oluyor dilimde varlığın yanardağının alevicesine yakıcı; sokak lambaları daha sönük, yollar daha çok sessiz sensizliklerde. Bir matem havası bürüyor sanki sen olmadığın zamanlarda bu yürekleri. Ve insan daha az verimli olabiliyor senin yokluğunda ve daha az gülebiliyor sensiz akşamlarda.

Karanlık iyice kendini gösteriyor bu semte. Yine bir geceyi atlatmanın ve sana bir gece daha yaklaşmanın sevincini yaşamaktayım. Bir sigara daha yakıyorum, içime çektiğim ilk nefeste sanki seni çekiyorum ciğerlerime. Az kalmanın mücadelesini veriyorum yeryüzünde görünen bedenimle.

Polis sirenleri karışıyor gecelere, ardından silah sesleri hiç birşey dikkatimi dağıtamıyor; aklımda, fikrimde,canımda,kanımda,hücrelerimin her birinde sen.

Ve yağmurlar karışıyor sensiz geceye keşke diyorum SİYAH-BEYAZ damlalar yağsa üzerime.

Ve gece benden bıkmışcasına, sanki halimi görüpte acırmışcasına gündüzün esintilerine dönmeye başlıyor.Gün aydınlanıyor, aydınlanmaya çalışıyor ve yine bir gündüzle beraber gelecek geceyi düşünüyorum şimdiden.