Gurbetten Bir Yazı(Beşiktaş-ezikbahçe maçı sonrası)

Tek istediğimiz gülebilmekti şu dibine yandığımızın dünyasında...
Her zaman ki gibi gösterdi bize satılmışlıgını,kahpeliğini...
Ağlamak istiyorduk yanlış anlamayın bu sefer sevinçten,gurbet dedikleri bu satılmış yerde...
Aşkın,sevginin,değerlerimizin,coşkunun bittiği,olmadığı...
Tek aşkımızın Beşiktaş oldugu,Sevgimizin...Değerimizin...Coşkunun...
Ama kader yine satılmışlığı,kahpeliği çıkardı karşımıza...
Mabedimizin kokusunu özlerken bu gurbet elde...
Sigara kokan duman altı o kahvehanede...
Bağırdık delice,içerdeki eziklere aldırmadan...
Belki biz bir elin parmakları kadardık o sigara kokan kahvehanede...
Ama biz Beşiktaşlıydık.Hani demiş ya rahmetli:"Bir Beşiktaşlı bin fenerliye bedeldir" diye...
Sövdük delice,bagırdık yok muydu bir tane erkek bunların içinde...
Ama dedik ya ezikler.Sustular...
Inanmıştık çocuklar size delicesine...
Coştuk,bağırdık,sövdük...
Ama felek dedik işte gülmüyor bize...
Üstümüze üstümüze geliyor inatla her seferinde eline geçtiğimizde...
Şimdi belki ağlıyoruz hıçkıra hıçkıra...
Şu belki şiir,belki yazı,belki içimizi döktüğümüz,isyan ettiğimiz yazıda...
Ama dedik ya Çok Sevdik Be Seni...!
Yensende,yenilsende,ağlasakta,gülsekte
SEVİYORUZ ULAN!
Tek AŞk BEŞİKTAŞ....